آینده صنعت آسانسور دورنمای کلی که براساس آخرین دست آوردها قابل فرض می‌باشد استفاده از تکنولوژی نوین آسانسور است . در آینده‌ای نزدیک می‌توان انتظار تغییرات ذیل را در زمینه تکنولوژی به کار رفته در آسانسورها را دارد:
1-افزایش سرعت آسانسورها؛
2- حذف سیم بکسل؛
3- کاهش ابعاد اشغال شده توسط متعلقات آسانسور؛
4- افزایش استفاده از آسانسورهای بدون موتورخانه؛
5- ارتقای سیستم‌های مدیریت ترافیک مسافرین.
آسانسورهای مغناطیسی
آسانسور مغناطیسی نوع دیگیری از تکنولوژی نوین آسانسور است. در آسانسورهای مغناطیسی با حذف کامل موتور آسانسورهای سنتی پدیده‌ای جدید در حال شکل‌گیری است.
با طراحی و استفاده ترکیبی از آهنرباهای دائمی و الکترومگنت‌ها،تعلیق آسانسور بدون تماس با ریل به اجرا در خواهد آمد، این حرکت شبیه حرکت قطارهای مغناطیسی می‌باشد که بسیار نرم و بی‌صدا است، هرچند آسانسور مغناطیسی در مرحله آزمایش و تست است.
آسانسور با مسیر حرکت دوار طرح‌هایی جهت راه اندازی پانوراما، در فضای باز به مانند آنچه در شهربازی وجود دارد ارائه شده است. مسیر طی شده آسانسور یاد شده از خارج ساختمان خواهد بود.
آسانسورهای بدون موتورخانه
در آسانسور بدون موتورخانه به جای استفاده از شاسی فولادی سنگین پر حجم در موتورخانه آسانسور بر روی سازه بتونی سقف چاه، با توجه به تغییر تکنولوژی امکان کاهش ابعاد موتور مقدور گردیده در انتهای ریل آسانسور در بالاترین نقطه چاه نصب می‌گردد.
مزایای آسانسورهای بدون موتورخانه
1-عدم اشغال فضایی جهت موتورخانه؛
2- نصب و راه اندازی سریع؛
3- کم حجم بودن قطعات و لوازم؛
4- کاهش هزینه‌های ساخت و ساز ساختمان؛
5- سهولت سرویس و نگهداری.
آسانسور فضایی – تکنولوژی نوین آسانسور
آسانسور فضایی نوع پیشنهادی سیستم حمل و نقل سیاره به فضا است.
مولفه اصلی آن کابلی است (که به آن tether نیز گفته می شود) که روی سطح لنگر می اندازد و در فضا گسترش می یابد.
این طرح به وسایل نقلیه اجازه می دهد تا از سطح سیاره ای مانند زمین مستقیماً به فضا یا مدار و بدون استفاده از موشک های بزرگ در امتداد کابل حرکت کنند.
یک آسانسور فضایی مبتنی بر زمین متشکل از یک کابل است که یک سر آن به سطح نزدیک استوا متصل است و سر دیگر آن در فضای فراتر از مدار زمین ثابت (35،786 کیلومتر ارتفاع) متصل است.
نیروهای گرانش رقیب ، که در انتهای تحتانی قوی تر هستند و نیروی گریز از مرکز به سمت خارج / بالا ، که در انتهای فوقانی قویتر است ، منجر به بالا نگه داشتن ، تحت کشش و ثابت ماندن کابل در یک موقعیت واحد بر روی زمین می شود .
با استفاده از اتصال ثابت ، کوهنوردان می توانستند بارها و بارها از طریق اتصال مکانیکی از اتصال اتصال به فضا صعود کنند و محموله های خود را به مدار آزاد کنند. کوهنوردان همچنین می توانند برای اتصال بار از مدار به قسمت اتصال پایین بیایند.
مشکلات دسترسی به آسانسور فضایی
مواد موجود آنقدر قوی نیستند که آسانسور فضایی را عملی کنند. برخی منابع حدس زده اند که پیشرفت های آینده در نانولوله های کربنی (CNT) می تواند منجر به طراحی عملی شود.
منابع دیگر نتیجه گرفته اند که CNT هرگز به اندازه کافی قوی نخواهد بود. گزینه های احتمالی آینده شامل نانولوله های نیترید بور و نانهای رشته های الماس است. این مفهوم در مورد سایر سیارات و اجرام آسمانی قابل استفاده است.
برای مکان هایی در منظومه شمسی با گرانش ضعیف تر از زمین (مانند ماه یا مریخ) ، نیاز به مقاومت در برابر چگالی برای مواد اتصال دهنده چندان مشکل ساز نیست. مواد موجود در حال حاضر (مانند Kevlar) به اندازه کافی محکم و سبک هستند که می توانند به عنوان ماده اتصال دهنده آسانسور در آنجا عملی باشند.
